Powietrze, którym oddychamy ma znaczący wpływ na stan naszego organizmu. Zanieczyszczone powietrze może prowadzić do chorób układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, alergii, chorób nowotworowych itp. Dlatego tak ważne jest zwiększenie ilości terenów zielonych w miastach, zwłaszcza przemysłowych i gęsto zaludnionych. Drzewa i krzewy poprawiają i oczyszczają powietrze, a także wpływają na temperaturę poprzez swój cień.
Miasto Łódź zasłużyło sobie na miano jednego z największych miast przemysłowych w Polsce. W drugiej połowie XIX wieku pojawiły się tu setki fabryk i zakładów związanych z przemysłem włókienniczym. Oczywiście gwałtowna industrializacja nie mogła nie wpłynąć na jakość powietrza. Więcej o powstawaniu zielonych oaz w przemysłowej Łodzi i zazielenianiu miasta w XXI wieku można przeczytać w artykule na stronie lodz-name.eu.
Świeże powietrze w miejskich lasach i parkach
Gwałtowna industrializacja Łodzi rozpoczęła się po 1820 roku. To właśnie w tym roku rząd Królestwa Polskiego ogłosił Łódź i jej okolice strefą rozwoju przemysłowego.
Wraz z szybkim uprzemysłowieniem miasta, rozpoczęło się szybkie wycinanie lasów, które były obfite w mieście i wokół niego. Drewno leśne było wykorzystywane do budowy domów, warsztatów oraz jako opał.
Z czasem łódzkie lasy stawały się coraz rzadsze, bo miasto się rozrastało i potrzebowało zasobów drewna. A przyspieszona industrializacja i urbanizacja doprowadziły do pogorszenia jakości powietrza w „polskim Manchesterze”, jak nazywano przemysłową Łódź.
Zamożni łódzcy przemysłowcy zaczęli sadzić w mieście parki i skwery. Zielone przestrzenie otaczały ich posiadłości i wille. Istniały jednak również parki publiczne. Pierwszym publicznym parkiem w Łodzi był Park Źródliska. Został on założony w 1840 roku. W latach 50-tych XIX wieku połowę parku kupił Karol Scheibler, zamożny łódzki przedsiębiorca niemieckiego pochodzenia. Nabyta przez Scheiblera połowa parku stała się ulubionym miejscem wypoczynku łódzkich robotników. Park znany był z dębów, olch, grabów, świerków i oczywiście z czystego powietrza.
Na początku XX wieku władze Łodzi założyły przy ulicy Pańskiej ogród, który stał się później największym parkiem miasta i otrzymał imię Józefa Poniatowskiego.
W 1904 roku zaczęto zakładać park, któremu później nadano imię Józefa Piłsudskiego. Jego powierzchnia wynosi ponad 170 hektarów. W przeszłości mieszkańcy miasta często nazywali park i okolice parkiem „Na zdrowie” lub parkiem „Zdrowie”.
Największym kompleksem leśnym w mieście jest Las Łagiewnicki, który zajmuje powierzchnię około 1200 ha. Jest to największy las w Europie położony w całości na terenie miasta. Drugim co do wielkości lasem miejskim jest uroczysko Lublinek.
Lasy, parki i skwery znacznie poprawiały jakość powietrza w mieście.
Sadzenie drzew
Na początku XXI wieku, w ramach rewitalizacji przestrzeni miejskiej, w Łodzi corocznie było sadzonych kilka tysięcy drzew. Czasem ta liczba była mniejsza lub większa. Na przykład w 2013 roku łódzka prasa podała, że w ramach jesiennego sadzenia drzew posadzono 800 nowych drzew i 16 tysięcy krzewów.
W 2017 roku w województwie łódzkim ruszyła ogromna akcja sadzenia drzew. Ponieważ województwo łódzkie było wówczas najmniej zalesionym regionem w Polsce, leśnicy podjęli się posadzenia 16,5 mln drzew. Wśród posadzonych drzew dominowała sosna, dąb, buk i cis.
W tym samym, 2017 roku, zostało zazielenione również centrum Łodzi. Nowe drzewa pojawiły się na wielu łódzkich ulicach, a także w alejach i przy skwerach.
Mimo corocznego zazieleniania, w 2021 roku Łódź znalazła się na liście miast Unii Europejskiej o złej jakości powietrza. Ranking został opublikowany przez Europejską Agencję Środowiska.
Aby poprawić jakość powietrza w mieście, władze miasta kontynuowały proces zazieleniania miasta.
Zazielenianie budynków i przystanków komunikacji miejskiej
W 2013 roku łódzkie media informowały, że rośliny pnące ozdobiły ściany 18 wysokich budynków w mieście. Zielone ściany budynków dodały charakterystycznego, malowniczego wyglądu łódzkim ulicom.
W 2022 roku mieszkańcy miasta zgłosili do Budżetu Publicznego pomysł zielonych przystanków komunikacyjnych. Takie przystanki mają szereg zalet. Po pierwsze dają cień pasażerom, a po drugie rośliny pnące na przystankach zmniejszają stężenie szkodliwych substancji w powietrzu. I po trzecie, takie przystanki są przyjazne dla ptaków, gdyż niezazielenione, przeszklone przystanki często stają się pułapkami dla ptaków.
